Όταν το animation συνάντησε τον Ντοστογιέφσκι

Ο Alexandre Petrov κατέχει ιδιαίτερη και περίοπτη θέση στο ρωσικό animation. Η τεχνική που χρησιμοποιεί με εντυπω­σιακό τρόπο είναι η ζωγραφική (κραγιόνια παστέλ και λάδι) πάνω σε επιφά­νειες γυαλιού. Ο Πετρόφ υπήρξε μαθητής του Γιούρι Νόρσταϊν.

Το όνειρο ενός γελοίου ανθρώπου (Le Reve α» un homme ridicule) (1992) είναι η αριστοτεχνική μεταφορά του ομότιτλου αφηγήματος του Ντοστο­γιέφσκι – η ιστορία ενός ανθρώπου που θέλει να αυτοκτονήσει και τον πιά­νει ο ύπνος προτού επιχειρήσει το ανεπανόρθωτο. Ονειρεύεται την ευτυχία και απολύτρωση από το θάνατο, ονειρεύεται το υπερπέραν που γίνεται ό­μως όσο πάει και λιγότερο ελκυστικό, κι όταν τελικά ξυπνάει, εγκαταλείπει την ιδέα του θανάτου. Η τεχνική της ζωγραφικής πάνω σε γυαλί βρίσκει τέ­λεια εφαρμογή εδώ: το όνειρο και τα παραληρήματα, οι μυθολογικές και ει­καστικές αναφορές, παράφορη σύνθεση σε «πίνακες» και οι προεκτάσεις τους, αλλοιώσεις εικόνων. Τέλεια επανεγγραφή της σλαβικής «τρέλας» στο animation. Το όνειρο βρίσκεται στην κατά φαντασία τρέλα και πηδάει από τη μια αναφορά στην άλλη, οι στιγμές όμως που περιβάλλουν το όνειρο πα­ρουσιάζονται τελείως διαφορετικές. Είναι σε αποχρώσεις ώχρας και οι φω­τισμοί θυμίζουν έντονα ταινίες του γερμανικού εξπρεσιονισμού. Το απόγειο της τέχνης του Πετρόφ. (Γιάννης Βασιλειάδης, Animation, Εκδόσεις Αιγόκερως)